niets blijft duren
niet de vuren
niet de muren
van het ouderlijk huis
niet de kinderen in de straat
niet de vrienden ’s avonds laat
niet de tuin in stille pracht
niet mijn zoon die gretig lacht
niet de vogels in de bomen
niet de dag die nog moet komen
niets blijft duren
tenzij die onrust diep in mij
dat onophoudelijk geruis.
Gilbert Coghe
Melancholiedjes 